Author :
Abstract
Bu çalışmada ahlaka doğalcı bir bakış açısıyla yaklaşacağım ve ahlakın, insan kültürünün bir ürünü olmaktan çok, hem insan hem de insan olmayan hayvanlar tarafından paylaşılan, evrimsel süreçlerin bir ürünü olduğunu savunacağım. Bu çalışmadaki doğalcı yaklaşımım üst düzey bilişsel yetenekler yerine daha basit bileşenlere dayanmaktadır. Klasik ahlak tanımlarında, rasyonellik, yargıda bulunma ve özgür irade ahlak için kesinlikle gerekli olarak sunulmaktadır. Ancak ben ahlakın köklerinin evrimsel süreçten gelen biyolojik bir eğilim olarak anlaşılabileceğini ileri süreceğim. Dahası, bu yazıda, ahlakın insanlarla sınırlı olması gereken bir fenomen olmadığını ileri süreceğim. Yani, ahlakın yalnızca insana ait değil; insan olmayan hayvanları da kapsayacak şekilde genişletilebilir olduğunu düşünmekteyim. Bu iddiayı savunmak için, ahlakın doğal bir içeriğinin olduğunu, bu içeriğinse sadece rasyonel bir temelde gerekçelendirilebilecek bir yapıya sahip olmadığını, aksine bu normatif yapının biyolojik/evrimsel mekanizmalar yoluyla kurulabileceğini ve bu şekilde açıklanabileceğini belirteceğim.
Keywords
Abstract
In this study, I will approach morality from a naturalistic perspective and defend that morality is a product of evolutionary processes shared by both human and non-human animals rather than that of human culture. My naturalistic approach is based on simpler components instead of high-level cognitive capabilities such as cognition. Rationality, judgment, and free will are indeed presented as necessary for morality in classical definitions of morality. However, I will put forward that the roots of morality can be understood as the biological disposition in the evolutionary process. Moreover, in this paper, I will propose that morality is not a phenomenon that ought to be restricted to humans. I think morality is not a phenomenon that is exclusively human; rather, morality can be expanded to non-human animals. To defend this claim, I will indicate that morality has a natural content and that this content does not have a structure that can only be justified on a rational basis, but that this normative structure can be established through biological/evolutionary mechanisms and can be explained in this way.
Keywords
- Aaltola, E. (2012). “Other Animal Ethics” and the Demand for Difference. Environ- mental Values, 11 (2), 193–209.
- Bernard and Gert, J. G. (2020). The Definition of Morality. In The Stanford Ency- clopedia of Philosophy (Fall). Metaphysics Research Lab, Stanford University. Retrieved from https://plato.stanford.edu/archives/fall2020/entries/morality- definition/.
- Brosnan, S. (2013). Justice- and fairness-related behaviors in nonhuman primates. Proceedings of the National Academy of Sciences, 110((Supplement 2)), 10416-10423.
- Callicott, J. (1984). Non-Anthropocentric Value Theory and Environmental Ethics. American Philosophical Quarterly, (American Philosophical Quarterly, 21(4), Retrieved from http://www.jstor.org/stable/20014060), 299–309.
- Campbell, R. (2007). What is Moral Judgment? Journal of Philosophy, 104, No.7, 321– 349.
- Churchland, P. S. (2011). Braintrust: What Neuroscience Tells us About Morality. Princeton University Press.
- de Waal, F. (2016). Are We Smart Enough to Know How Smart Animals are? New York : W.W. Norton & Company.
- Fitzpatrick, W. J. (2017). Human altruism, evolution and moral philosophy. Royal Society Open Science, 4(8). https://doi.org/10.1098/rsos.170441
- Joyce, R. (2006). Evolution of Morality. Cambridge, Massachusetts, London, Eng- land: The MIT Press.
- Keltner, D., Horberg, E. J., & Oveis, C. (2006). Emotional intuitions and moral play. Social Justice Research, 19(2), 208–217. https://doi.org/10.1007/s11211-0060006-8
- Killen, M., & de Waal, F. B. (2000). The evolution and development of morality. In Natural conflict resolution (pp. 352–372).
- Monsó, S., Benz-Schwarzburg, J., & Bremhorst, A. (2018). Animal Morality: What It Means and Why It Matters. Journal of Ethics, 22(3–4), 283–310.
- Raihani, N. J., Thornton, A., & Bshary, R. (2012). Punishment and cooperation in nature. Trends in Ecology and Evolution, 27(5), 288–295.
- Riedla, K., Jensena, K., Calla, J., & Tomaselloa, M. (2012). No third-party punish- ment in chimpanzees. Proceedings of the National Academy of Sciences, 109.37, 14824–14829.
- Rowlands, M. (2012). Can Animals Be Moral. Oxford, New York: Oxford University Press.
- Silk, J. B. (2007). The adaptive value of sociality in mammalian groups. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, 362(1480), 539–559.
- Sober, E. (1988). What is Evolutionary Altruism? Canadian Journal of Philosophy, 18(sup1), 75–99.
- Sober, E., & Wilson, D. S. (1998). Unto Others. Cambridge, Massachusetts, London, England: Harvard University Press. Öz: Bu çalışmada ahlaka doğalcı bir bakış açısıyla yaklaşacağım ve ahlakın, insan kültürünün bir ürünü olmaktan çok, hem insan hem de insan olmayan hayvanlar tarafından paylaşılan, evrimsel süreçlerin bir ürünü olduğunu savunacağım. Bu çalışmadaki doğalcı yaklaşımım üst düzey bilişsel yetenekler yerine daha basit bileşenlere dayanmaktadır. Klasik ahlak tanımlarında, rasyonellik, yargıda bulunma ve özgür irade ahlak için kesinlikle gerekli olarak sunulmaktadır. Ancak ben ahlakın köklerinin evrimsel süreçten gelen biyolojik bir eğilim olarak anlaşılabileceğini ileri süreceğim. Dahası, bu yazıda, ahlakın insanlarla sınırlı olması gereken bir fenomen olmadığını ileri süreceğim. Yani, ahlakın yalnızca insana ait değil; insan olmayan hayvanları da kapsayacak şekilde genişletilebilir olduğunu düşünmekteyim. Bu iddiayı savunmak için, ahlakın doğal bir içeriğinin olduğunu, bu içeriğinse sadece rasyonel bir temelde gerekçelendirilebilecek bir yapıya sahip olmadığını, aksine bu normatif yapının biyolojik/evrimsel mekanizmalar yoluyla kurulabileceğini ve bu şekilde açıklanabileceğini belirteceğim. Anahtar Kelimeler: Ahlak, doğalcılık, evrim, hayvan ahlakı, doğalcı etik, metaetik, insanmerkezci olmayan etik, rasyonalite.
